niedziela, 20 stycznia 2013

TROCHĘ GEOGRAFII


Całkowita długość granic Egiptu wynosi 2689 km.

W Egipcie zdecydowanie przeważa klimat zwrotnikowy suchy. Roczna suma opadów atmosferycznych jest równa kilku milimetrów. Właśnie ze względu na brak opadów ludzie mieszkają z reguły w pobliżu delty Nilu. Od bardzo dawna w Egipcie budowany jest system sztucznego nawadniania pól oraz upraw.
Pod względem powierzchni Egipt zajmuje 29 miejsce na świecie. Jego całkowita powierzchnia wynosi ponad 1 mln kilometrów kwadratowych.
Starożytny Egipt
Egipt położony w północno-wschodniej Afryce, w dolinie rzeki Nil, posiadał naturalne granice: od południa I katarakta Nilu, od północy Morze Śródziemne, od wschodu Morze Czerwone, od zachodu pustynia.



Źródła:
http://sciaga.onet.pl/12581,56,139,23,1,19743,sciaga.html

FARAONOWIE: Tutenchamon, Kleopatra

Tutanchamon

Faraon Tutanchamon żył ok. 1367 - 1349 p.n.e.
Tutanchamon w historii Egiptu był mało znaczącym władcą i rządził krótko.
Faraonem został mając zaledwie dziesięć lat.
Tutanhamon ożenił się z Anchesenamon - córką Echnatona i słynącej z urody Nefertiti.
W wieku 19 lat zmarł nagłą śmiercią, być może został zamordowany.

Kleopatra

Kleopatra, kobieta, której świat leżał u stóp, urodziła się w 63 roku p. n. e. w Aleksandrii jako córka Ptolemeusza XII Auletesa i jak podają źródła, jego żony i zarazem siostry Kleopatry V Trifeny.
Kleopatra była jedną z tych kobiet, o których krążą legendy. Na pewno była wszechstronnie wykształcona, władała dziewięcioma językami i jako jedyny władca wywodzący się z rodu Ptolemeuszy mówiła w języku egipskim. Ponadto znała się na medycynie, sztuce, literaturze i astronomii.

Kleopatra liczy sobie 14 lat, kiedy jej ojciec ponownie zasiada na tronie. Jest ponadto jego najstarszym żyjącym dzieckiem. Rok 51 p. n. e. jest dla Kleopatry przełomowym momentem w życiu – umiera jej ojciec tron przekazując właśnie jej i młodszemu bratu Ptolemeuszowi XIII. Kleopatra wychodzi za mąż za brata zgodnie ze zwyczajem panującym w rodach egipskich. Przez pierwsze trzy lata sprawowania władzy, męża u jej boku zastępuje eunuch Potinus. Za plecami Kleopatry spiskuje przeciwko niej na tyle skutecznie, że w 48 roku udaje mu się odsunąć ją od władzy i zesłać do Syrii. Juliusz Cezar po raz pierwszy spotyka Kleopatrę właśnie na zesłaniu, Egipt w tym czasie ogarnięty jest wojną a Juliusz Cezar zwycięża wojska Pompejusza.
Kleopatra wraca na tron u boku kolejnego brata, tym razem Ptolemeusza XIV. Udaje się w około 2-miesięczną wyprawę po Nilu z Cezarem. Wtedy właśnie zachodzi z nim w ciążę i rodzi syna o imieniu Ptolemeusz XV Cezarion. Cezar uznaje dziecko jako swoje i wyjeżdża do Rzymu, by tam przygotować powitanie Kleopatrze, pozostawia ją jednak pod opieką legionów.
Juliusz Cezar zostaje zasztyletowany. Po jego śmierci Kleopatra w pośpiechu wyjeżdża z Rzymu.

Źródła
- http://www.starozytny-egipt.info/kleopatra.html (Historia Powszechna. Starożytność., Józef Wolski, wyd. naukowe PWN, Warszawa 1996
8-2011-11-26)
- http://www.krajslonca.pl/kleopatra/


sobota, 19 stycznia 2013

WYCIECZKI

Poniżej prezentujemy oferty na wakacje Egipt 2012 w promocjach last minute oraz first minute i najciekawsze wycieczki do Egiptu, w różnych cenach; każdy znajdzie coś dla siebie. Zaplanuj z nami wymarzone wczasy w Egipcie!

Misja Kleopatra

Rodzaj:
Hotel ***
Wyżywienie:
Wszystko w cenie
Udogodnienia:

Dojazd:
samolotem
Liczba dni
Cena za osobę dorosłą
Wszystko w cenie
7 dni
 1 699 zł
Wszystko w cenie
14 dni
 2 099 zł



3. dnia czeka Was wczesna pobudka, śniadanie w formie suchego prowiantu, następnie wyjazd do Luksoru; zwiedzanie miasta oraz zachodniego brzegu Doliny Królów, świątyni Hatshepsut - Deir el Bahari, Kolosów Memnona. W czasie przejazdu widok na Ramsseseum, wizyta w wytwórni alabastru, lunch, zwiedzanie wschodniego brzegu kompleksu świątynnego Karnak, następnie zaokrętowanie, kolacja i nocleg.
5. dzień: zwiedzanie świątyni Horusa w Edfu, obiad, rejs do Kom Ombo, kolacja, zwiedzanie świątyni boga Nilu Sobka, nocleg.
6. dzień: rejs do Asuanu, zwiedzanie miasta, oglądanie niedokończonego obelisku (kamieniołomy asuańskie), Wielkiej Tamy Asuańskiej, widok na jezioro Nasera oraz świątynię Kalabshe.
7. dzień: istnieje ewentualnie możliwość skorzystania z wycieczki do Abu Simbel (ok. 70 USD), wioski nubijskiej (ok. 25 USD) - powrót do hotelu (zakwaterowanie zgodnie z ofertą Fortuna). W tym kolacja + nocleg

8 dzień:

(Zakończenie programu tygodniowego). Śniadanie, wykwaterowanie, transfer na lotnisko, wylot z Marsa el Alam do Polski.



Egipt - po dwóch stronach Morza Czerwonego




Rodzaj:
Hotel ***
Wyżywienie:
śniadania i obiadokolacje
Udogodnienia:

Dojazd:
samolotem
Wyjazd: 17 października 2013  Katowice  Hurghada
Powrót: 31 października 2013   Hurghada   Katowice


Wyżywienie
Liczba dni
Cena za osobę dorosłą
śniadania i obiadokolacje
14 dni
 3 062 zł


Dzień 4

Wcześnie rano transfer autokarowy do Luksoru. Następnie zwiedzanie Luxoru, czyli starożytnych Teb - "miasta o stu bramach".
Teby, podzielone Nilem na "miasto żywych" i "miasto umarłych", były sanktuarium trójcy bóstw: Amona, Mut i Chonsu (Świątynia Karnak). Zwiedzimy sanktuarium i grobowiec królowej Hatszepsut oraz grobowce w "Dolinie Królów" - zakamuflowane w skalnych rozstępach, drążone na niewiarygodnych wysokościach i niesamowicie długie, aby chroniły ciała faraonów wraz z ich skarbami. Następnie zobaczymy Kolosy Memnona. Wieczorem zakwaterowanie na statku 4*, kolacja.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 280 km.

Dzień 5

Dla chętnych za dodatkową opłatą - ok. 40 min lot balonem nad zachodnim brzegiem Luksoru (ok.120 USD), Madinat Habu - najlepiej zachowana Świątynia Grobowa na Zachodnim Brzegu Luksoru, zbudowana przez Ramzesa III, Wioska Robotników z pozostałościami po zabudowie miasta, oraz grobowcami nadzorców budowlanych, które oszałamiają niezwykłą kolorystyką malowideł, wyspa bananowa (ok. 45 USD). Przeprawa przez śluzę na Nilu i rejs do Edfu. W trakcie rejsu po Nilu uczestnicy pozostają na statku.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 120 km. (statkiem)

Dzień 6

Po śniadaniu zwiedzanie Edfu (ok.2 godzin), czyli kompleksu świątynnego poświęconego bogowi Horusowi - jest to jedna z najlepiej zachowanych i najpiękniejszych świątyń Egiptu, wybudowana w III w p.n.e. Wczesnym popołudniem obiad na statku. Następnie rejs po Nilu do Kom Ombo. zwiedzanie Kom Ombo, gdzie zobaczymy zespół świątynny poświęcony bogom Sobkowi i Harusowi wznoszący się tuż nad brzegami Nilu. Kolacja i nocleg na statku.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 120 km. (statkiem)

Dzień 7

Po śniadaniu czas wolny na statku lub dla chętnych (za dodatkową opłatą ok.80 USD/osoba) wycieczka autokarowa do Abu Simbel (wyjazd ok.4:00) gdzie zobaczymy świątynię poświeconą bóstwom Re-Horachte i Hathor. Wzniesiona przez Ramzesa II dla siebie i dla Nefretari świątynia do dziś zachwyca swym ogromem i bogactwem architektonicznym. Po południu rejs feluką (tradycyjną łodzią z żaglem) po Nilu, zwiedzanie Ogrodów Kitchener\\'a - botanicznej wyspy, gromadzącej najbujniejsze i najbarwniejsze przykłady flory płd. Europy, obu Ameryk i Azji płd-wschodniej. Kolacja i nocleg na statku.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 60 km.

8.dnia, Po śniadaniu wykwaterowanie (do dyspozycji grupy pozostaną 2-3 kabiny). Dla chętnych możliwość wycieczki fakultatywnej do wioski nubijskiej, małe krokodyle, szkoła nubijska, tradycyjna herbata w domu nubijskim (25 USD).
Po lunchu zwiedzanie Asuanu autokarem: Wielka Tama Asuańska, wyspa File - przeniesiony z zalanych terenów na malowniczą wyspę zespół świątynny poświęcony bogini Izydzie. Transfer na dworzec kolejowy w Asuanie. Nocny pociąg sypialny z Asuanu do Kairu ( w pociągu kolacja i śniadanie. Uwaga! Przedziały tylko 2 osobowe).
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 860 km. (pociągiem)

Dzień 9

Rano przyjazd do Kairu około godziny 9.00 ( zakwaterowanie w hotelu Mayorca 3* lub podobnym nastąpi dopiero po zwiedzaniu Kairu).
Zwiedzanie Kairu: Giza, czyli piramidy Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa i majestatyczny Sfinks. Muzeum Egipskie - zbiór ponad 120 tysięcy eksponatów ukazujących wspaniałą cywilizację starożytnego Egiptu, skarby Tutenchamona (złota maska, biżuteria i sprzęty użytkowe). Podczas zwiedzania Muzeum korzystamy z zestawów słuchawkowych (wg rozporządzenia władz Muzeum), płatnych dodatkowo 2 USD od osoby.
Następnie zwiedzanie starego miasta koptyjskiego: wizyta w bogato dekorowanym kościele Al.-Mullaka (Marii Panny), kościół Abu Serga (Św. Sergiusza), gdzie w grocie znalazła schronienie Święta Rodzina w trakcie ucieczki z Egiptu oraz najstarsza synagoga w Egipcie Ben Ezry. Kolacja i nocleg w hotelu.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 80 km.

Dzień 10

Po śniadaniu wykwaterowanie (wcześnie rano ok 06:00) i wyjazd (z bagażami) w kierunku Kanału Sueskiego, krótki postój w mieście Ismailia, przejazd Mostem Pokoju na azjatycką stronę Egiptu-Synaj. Następnie udamy się w dalszą drogę (w kierunku Sharm El Sheikh) do słynnego klasztoru Św. Katarzyny. Dojazd wieczorem, kolacja i nocleg w hotelu u podnóża góry Mojżesza i klasztoru Św. Katarzyny (na wysokości ok. 1500 m n.p.m.).
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 400 km.

Dzień 11

Dla chętnych nocna wyprawa na górę Mojżesza kamienisto-piaszczystą trasą, która wije się w górę na długości 5 kilometrów (do wspinaczki potrzebny jest sportowy i wygodny ubiór, antypoślizgowe buty oraz ciepłe okrycie; można wynająć kijki trakingowe w cenie 8 USD i latarkę w cenie 2 USD). Przy wejściu pokonuje się różnicę wysokości ok. 800 metrów. Po ok. 3 godzinach wspinaczki docieramy na szczyt - na wysokość ok. 2300 m n.p.m. (możliwość jazdy na wielbłądzie od początku trasy lub na każdym z jej odcinków za dodatkową opłatą ok. 15$ w jedną stronę). Ostatnie 20 minut trasy to podchodzenie po blokach skalnych gdzie wielbłądy już nie dochodzą - należy ten odcinek pokonać o własnych siłach, aby dostać się na szczyt). Wzdłuż całej trasy znajdują się stanowiska beduińskie gdzie można zakupić napoje lub przekąski. Po wejściu na szczyt, strudzeni zasiadamy na skałach by podziwiać wschód słońca. Góry mienią się różnymi kolorami, a według wierzeń dusza zostaje oczyszczona. Po wschodzie słońca udamy się w drogę powrotną (ok. 2 godz.). Nad ranem powrót do hotelu na śniadanie oraz wykwaterowanie z hotelu.
Następnie zwiedzanie klasztoru gdzie zobaczymy: studnię przy której Mojżesz poznał swoją przyszłą żonę; gorejący krzew przez który według wierzeń Bóg przemówił do Mojżesza oraz Kościół Św. Katarzyny. Prawosławny kościół bogato złocony, ze zbiorami ikon i księgozbiorami napisanymi między innymi w językach słowiańskich (wstęp do biblioteki za opłatą około 5 USD).
Uwaga: klasztor nieczynny w piątki i niedziele. W trakcie świąt religijnych klasztor może być czasowo zamykany (wtedy możliwość oglądania go jedynie z zewnątrz). Na terenie Klasztoru Św. Katarzyny obowiązuje skromny strój (zakryte ramiona i kolana), nakaz dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. W okresie od października do marca trzeba zabrać z sobą cieplejsze ubrania ze względu na chłód panujący na większych wysokościach w zimie - ok.0 C). Następnie udamy się w dalszą drogę w kierunku Sharm El Sheik, po drodze przystanek w Dahab miasteczku beduińsko-hipisowskim, które słynie przede wszystkim z oryginalnej biżuterii ze srebra i złota, korali naturalnych i kamieni szlachetnych (do nabycia również przeróżne egipskie pamiątki w atrakcyjnych cenach). Będziemy tu mieli okazję skosztowania lunchu w przybrzeżnej restauracji z widokiem na morze (dodatkowo płatny ok. 15 USD); czas wolny na zakupy. Po wizycie w Dahab, dojazd w godzinach wieczornych do Sharm El Shaeik, zakwaterowanie w hotelu.( Palmyra 4* all inclusive lub podobnym), kolacja.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: ok. 220 km.

Dzień 12-13

Pobyt w Sharm el sheikh. Czas na kąpiele słoneczne i morskie.
Podczas pobytu w Sharm El Sheikh proponujemy wycieczki fakultatywne:
Delfinarium - pokaz zabaw z delfinami, w cenie transfer autokarem w obie strony. Cena ok. 25 USD.
Ras Mohamed - wycieczka statkiem do Parku Narodowego (przepiękne rafy koralowe), lunch na statku w cenie, kąpiele morskie, nurkowania z maską i fajką (kolorowe rafy tuż przy brzegu!). Cena ok.45 USD + 5 USD na wejściówki do parku.
Uwaga! Zamieszczone powyżej opisy wycieczek fakultatywnych są podane wyłącznie informacyjnie i nie stanowią oferty handlowej. Nie gwarantujemy, że będą one realizowane. Pełny wykaz dostępnych atrakcji fakultatywnych wraz z ich aktualnymi cenami jest dostępny u naszych rezydentów.

Dzień 14

Po śniadaniu transfer na lotnisko w Sharm El Sheikh i przelot do Hurghady; transfer do hotelu w Hurghadzie ( Emipre 3*** lub podobny ), zakwaterowanie, kolacja, nocleg.
Dzienna, średnia ilość pokonywanych kilometrów: pół godziny lotu samolotem.


Więcej informacji na stronie:



Tajemnice Chrześcijaństwa II Egipt / Sharm el Sheikh

Kod oferty: WAK135926-DEHR9
Alfa Star 


Nazwa:
Tajemnice Chrześcijaństwa II
Rodzaj:
Hotel ***
Wyżywienie:
śniadania i obiadokolacje
Udogodnienia:

Dojazd:
Samolotem


Wyjazd: 21 maja 2013 14:30 Katowice 21:00 Sharm El Sheikh
Powrót: 4 czerwca 2013  09:00 Sharm El Sheikh  13:30 Katowice


Wyżywienie
Liczba dni
Cena za osobę dorosłą
Wszystko w cenie
14 dni
 3 099 zł
śniadania i obiadokolacje
14 dni
 2 949 zł


Opis

RAMOWY PROGRAM WYCIECZKI BETLEJEM - HAJFA - CEZAREA NADMORSKA - NAZARET - TYBERIADA - JEROZOLIMA PRZELOT SAMOLOTEM NA PÓŁWYSEP SYNAJ (TABA LUB SHARM EL SHEIKH)I TRANSFER AUTOKOROWY DO IZRAELA

2 dzień]

Śniadanie, wyjazd w kierunku Hajfy, po drodze zwiedzanie Cezarei Nadmorskiej - miasta Heroda, w którym warto zobaczyć teatr romański i akwedukt Hajfa, górę Karmel, sanktuarium Stella Maris. Następnie przejazd do Nazaretu, zwiedzanie kościoła Zwiastowania Pańskiego oraz Kany Galilejskiej. Obiadokolacja i nocleg.

3 dzień]

Śniadanie, rejs łodzią po jeziorze Genezaret, pobyt na Górze Błogosławieństw, zwiedzanie Tabgi - miejsca rozmnożenia chleba i ryb, kościóła Prymatu, Kafarnaum. Obiadokolacja i nocleg.

4 dzień]

Śniadanie, wyjazd z Tyberiady w kierunku góry Tabor - zwiedzanie kościoła Przemienienia. Przejazd wzdłuż rzeki Jordan do jednego z najstarszych miast Jerycha, później pobyt nad Morzem Martwym - możliwość kąpieli, następnie przejazd do Jerozolimy. Obiadokolacja i nocleg.

5 dzień]

Śniadanie, zwiedzanie Jerozolimy (Góra Oliwna, kościół Pater Noster, kościół Dominus Flevit, ogród oliwny w Getsemani, góra Syjon, grób Dawida). Obiadokolacja i nocleg.

6 dzień]

Śniadanie, zwiedzanie Starej Jerozolimy - Ściana Płaczu, wizyta w kościele św. Anny, przejście Drogą Krzyżową (Via Dolorosa). Następnie oglądanie bazyliki Grobu Bożego, meczetu Al Aksa - jednej z najważniejszych świątyń muzułmańskich, Kopuły na Skale zwanej też meczetem Omara (meczet i kopułę oglądamy z zewnątrz). 


Więcej informacji na stronie:

















środa, 16 stycznia 2013

SZTUKA STAROŻYTNEGO EGIPTU

MALARSTWO

Malarstwo egipskie nie jest artystyczną wizją otaczającego nas świata. To rodzaj specyficznego ''pisma'', które symbolem postaci, zdarzenia i koloru ma wyczarować świat, w którym zmarły ma zaistnieć w otoczeniu bogów.

Od samego początku malarstwo pełniło zarówno funkcje pomocnicze jak i stanowiło sztukę samą w sobie - malowano posągi, reliefy, kolumny oraz sceny na ścianach budowli świątynnych, a także wnętrza domów, lecz te przeważnie dekorowane były skromniej. Powierzchnię, na której miał powstać malunek, pokrywano cienką warstwą wygładzonej zaprawy wapiennej, na którą następnie czerwoną linią nanoszony był szkic przedstawionej sceny. Kontury zaznaczano mocną, czarną linią, a powstałe pola wypełniano kolorem. 
Artyści egipscy malowali farbami mineralnymi - stosowano następujące kolory: czerń z węgla drzewnego, biel z wapna, żółć i czerwień z ochry, błękit z lapis lazuli i zieleń z malachitu. Jako spoiwa używano roztworu z gumy arabskiej zmieszanej z białkami jaj i odrobiną wody (farba ta nazywana była temperą). W czasach XVIII dynastii jako spoiwo zaczęto używać wosku pszczelego.Do malowania używano pędzelków z rozgniecionej trzciny, do wypełniania większych powierzchni służyły pędzelki zrobione z połączonych trzcin, traw i włókien liści palmowych.

 RZEŹBA

Rzeźba egipska przedstawiała głównie wizerunki bogów i faraonów. Władcy pokazywani byli jako osoby młode, przeważnie idące lub siedzące na tronie z rękoma ułożonymi na kolanach, z głową na wprost i z jedną nogą wysuniętą do przodu oraz zwykle w koronie lub nemesie. 
Były to postacie o najwyższym wzroście. Prezentowane obok żona czy córka to osoby znacznie niższe niż wymagałoby pokazanie naturalnej różnicy. Urzędnicy przedstawiani byli bardziej swobodnie, w scenach stanowiących wizytówkę wykonywanego przez nich zawodu, a lud zawsze w ruchu, przy pracy. Bogów z kolei przedstawiano często pod postaciami zwierząt, jak np.boginię Bastet pod postacią czarnej kotki.
Starano się, aby twarz nie wyrażała żadnych uczuć. To wrażenie obojętności wyrażano poprzez skierowanie wzroku w przestrzeń, po linii biegnącej prostopadle do płaszczyzny ramion. Najważniejszy wyjątek od sztywnych zasad geometrii stanowią postaci z głowami wzniesionymi ku górze, być może w stronę słońca lub opuszczonymi w dół, jak w przypadku pisarzy spoglądających na zwój papirusu umieszczonego na ich kolanach. W rzeźbie portretowej obecny był tzw. kierunek pesymistyczny, ukazujący władcę o smutnym, zadumanym obliczu, na którym jego wiek też znajduje swoje odbicie. Z okresu starego państwa pochodzi także pierwsza monumentalna rzeźba Egiptu - Sfinks. 
Okres Średniego Państwa to dynamiczny czas rozwoju rzeźb wykonywanych z drewna i umieszczanych w grobowcach dostojników. Miały one najprawdopodobniej zastąpić w znacznej mierze bogate fryzy kute w kamieniu, a przedstawiane na nich dynamiczne postacie ukazywały różnorodne sceny rodzajowe.

PŁASKORZEŹBA

Co prawda Egipcjanie potrafili przedstawić postać człowieka w dowolnym poglądzie, ale odstępstwa od obowiązującej zasady czyniono tylko wyjątkowo, w odniesieniu do obcokrajowców lub ludzi niższego stanu.
Także siatka konstrukcyjna w przypadku płaskorzeźby opierała się na 18 rzędach kwadratów, od podłoża do linii włosów (ilość jednostek wykorzystanych powyżej uzależniona była od nakrycia głowy). Linie i siatki używane do przygotowywania szkiców były zgodne z egipskim systemem miar długości, co umożliwiało w przyszłości powiększanie reliefów. Tak samo jak w malarstwie, władców przedstawiano jako ludzi pięknych i młodych, większych od swoich poddanych, a zwykłych ludzi już w sposób bardziej naturalny. 

Oprócz tego na reliefach częste były zwierzęta i rośliny, sceny batalistyczne i rodzajowe. W jednym z grobowców z okresu średniego państwa komora grobowa wykonana była z bloków granitowych, a ozdobiona pięknymi reliefami. Zachodnie fragmenty płaskorzeźb pokazują sceny polowań na zwierzęta pustynne i ptactwo, łowienie ryb, wojny oraz obrzędy kultowe. W czasach nowego państwa, kiedy to powszechnie rozpoczęto budowy monumentalnych świątyń i grobowców, reliefy pokrywały znajdujące się po bokach wejścia na teren świątyń wielkie pylony. Opowiadały one o czynach faraonów zwyciężających wroga i oddających cześć bogom.
W procesie tworzenia nowego reliefu bardzo ważną rolę odgrywała gra światł i cienia, która nadawała płaskorzeźbie zamierzony efekt. Duże znaczenie miało też oczywiście odpowiednie ukształtowanie powierzchni, która mogła być wypukła lub wklęsła. W przypadku wypukłej płaskorzeźby powierzchnię otaczającą postaci usuwano do głębokości około 5mm, zaś we wklęsłej wycinano kontury, czyli powierzchnię pozostawiano, a postaci formowano w jej głębi. Reliefy wypukłe umieszczane były przeważnie we wnętrzach budowli, a wklęsłe na zewnątrz, gdyż w blasku słońca prezentowały się o wiele lepiej.


Źródła: http://egipt-online.pl/malarstwo/malarstwo.php
        malarstwo i nie tylko
        rzeźba; http://egipt-online.pl/rzezba egiptu.php
        płaskorzeźba; http://egipt-online.pl/plaskorzezba/plaskorzezba.php
        pismo jako sztuka stosowana? 
        http://www.fahrenheit.net.pl/archiwum/f70/12.html
        http://nefertiti.blog.onet.pl/malarstwo-rzezba-i-plaskorzezb,2,ID405304227,N

RELIGIA DAWNIEJ I DZIŚ

Religia odgrywała dużą rolę w życiu przeciętnego mieszkańca starożytnego Egiptu. Charakteryzował ją dualizm, czyli podział na dobro i zło. Wierzono w życie pozagrobowe, zależnie od uczynków danego człowieka w życiu doczesnym, które było indywidualnie oceniane podczas sądu Ozyrysa. Egipcjanie wierzyli w wielu Bogów (politeizm). Czczono siły przyrody. Kultem otaczano Nil i słońce oraz bóstwa kosmologicznie stanowiące o równowadze i porządku wszechświata.
W całym Egipcie czczono około 800 różnych Bogów, lecz większość z tych kultów miała charakter lokalny.
W systemie heliopolitańskim najważniejsza była enneada (tzw.''dziewiątka heliopolitańska'') - czyli dziewięć najwyższych bóstw:

ATUM - BÓG ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA
SZU - BÓG POWIETRZA
TEFNUT - BOGINI WILGOCI 
GEB - BÓG BĘDĄCY UOSOBIENIEM ZIEMI
NUT - BOGINI BĘDĄCA UOSOBIENIEM SKLEPIENIA NIEBIESKIEGO
OZYRYS - BÓG ŚMIERCI, PŁODNEJ NATURY I ODRODZONEGO ŻYCIA, SĘDZIA ZMARŁYCH, WŁADCA ZIEMI, PODZIEMI I KRAIN NIEŚMIERTELNYCH,
SET - WŁADCA BURZ I PIORUNÓW (WROGI HORUSOWI), BRAT I ZABÓJCA OZYRYSA
NEFTYDA - ŻONA SETHA, SIOSTRA OZYRYSA
IZYDA - LOKALNA BOGINI MIŁOŚCI, NIEBA, MAGII, CZARÓW, KOBIET I DZIECI, ŻONA OZYRYSA, MATKA HORUSA

W teologicznym systemie kapłanów z hermopolis (system hermopolitański), pozostających w opozycji do systemu heliopolitańskiego, występują cztery pary bogów:

NUN I NAUNET - UOSOBIENIE (PERSONIFIKACJA) OCEANU
HUH I  HAUHET - UOSOBIENIE WODY I RUCHU
KUK I KAUKET - UOSOBIENIE CIEMNOŚCI PANUJĄCEJ W PIERWOTNEJ PRZESTRZENI
NAT I NIAU LUB AMON I AMAUNET

Główną rolę w systemie memfickim odgrywała triada bogów, określana stąd triadą memficką:

PTAH - BÓG STWÓRCA
SECHMET - BOGINI WOJNY
NEFERTUM - BÓG ZIEMI

Jedynym z rytuałów pogrzebowych był motyw chwytania duszy. Objawiało się to tym, że po śmierci człowieka dusza odłączona od ciała narażona była na śmierć. Dlatego za pomocą magicznych obrzędów trzeba ją było pochwycić i na nowo złączyć z ciałem. W dniu pogrzebu urządzano ucztę przed grobem. Powtarzano tę ceremonię w wielkie święta nekropolii. Jednak tak rzadkie posiłki nie wystarczały zmarłemu, stąd istniał codzienny kult zmarłych. Polegał on na składaniu ofiar z chleba i libacjach ze świeżej wody.

Monarcha uważany był za boga. Wierzono, że władca jest synem z ciała każdego z bóstw lokalnych, przy czym głównym bogiem, z którym utożsamiał się monarcha był Horus.

Egipt jest krajem muzułmańskim, z poważnym wpływem religii na codzienne życie mieszkańców. Według danych państwowych, muzułmanie, przeważnie sunnici, stanowią 90% ludności kraju; pozostałe 10% to chrześcijanie, z czego 9% to koptowie (głównie 
Koptyjski Kościół Ortodoksyjny). 

Kontynuacja Egiptu czyni z islamu religię państwową. Gwarantuje wprawdzie wszystkim obywatelom wolność wyznania, jednakże w praktyce jest ona dramatycznie ograniczona. Na dowodach osobistych umieszczana jest informacja o przynależności religijnej, przy czym dozwolony jest wybór między trzema oficjalnie uznanymi religiami: islamem, chrześcijaństwem i judaizmem. Wyznawcy innych religii nie uzyskują dowodów osobistych, co oznacza rezygnację z praw. To samo dotyczy muzułmanów, którzy przeszli na chrześcijaństwo.

KLEOPATRA, KOBIETA, KTÓREJ ŚWIAT LEŻAŁ U STÓP

Świat światem – to bardziej mężczyźni kładli się pokosem przed Kleopatrą. I to ci najważniejsi mężowie epoki – Juliusz Cezar i Marek Antoniusz.
Urodziła się w 63 roku p.n.e. w Aleksandrii jako córka (tudzież jedna z kilkorga dzieci) Ptolemeusza XII Auletesa i jak podają źródła, jego żony i zarazem siostry Kleopatry V Trifeny. O rodzeństwie Kleopatry niewiele wiadomo, historia mówi o jej dwóch młodszych braciach Ptolemeuszu XIII, Dionizosie i Ptolemeuszu XIV, dwóch starszych siostrach Berenice IV i Kleopatrze VI. Ponadto wiemy także o jednej z jej młodszych sióstr, mianowicie o Arsinoe.
Kleopatra była jedną z tych kobiet, o których krążą legendy. Na pewno była wszechstronnie wykształcona, władała dziewięcioma językami i jako jedyny władca wywodzący się z rodu Ptolemeuszy mówiła w języku egipskim. Ponadto znała się na medycynie, sztuce, literaturze i astronomii.
Kleopatra liczy sobie 14 lat, kiedy jej ojciec ponownie zasiada na tronie. Jest ponadto jego najstarszym żyjącym dzieckiem (starsze rodzeństwo już wykończył). Rok 51 p.n.e. jest dla Kleopatry przełomowym momentem w życiu – umiera jej ojciec tron przekazując właśnie jej i młodszemu bratu Ptolemeuszowi XIII. Cóż się dzieję? Ano Kleopatra wychodzi za mąż za brata zgodnie ze zwyczajem panującym w rodach egipskich – ona ma 17 lat, a jej mąż 12. Przez pierwsze trzy lata sprawowania władzy, męża u jej boku zastępuje Eunuch Potinus. Za plecami Kleopatry spiskuje przeciwko niej na tyle skutecznie, że w 48 roku udaje mu się odsunąć ją od władzy i zesłać do Syrii. Juliusz Cezar po raz pierwszy spotyka Kleopatrę właśnie na zesłaniu, Egipt w tym czasie ogarnięty jest wojną a Juliusz Cezar zwycięża wojska Pompejusza. Nie wiadomo w jaki sposób Kleopatra przekonała Cezara, by ten przywrócił dawny porządek w jej kraju. Jak chcą niektórzy, w pobliże Cezara przedostała się zawinięta w dywan i „ powaliła na kolana” władcę Rzymu swoją urodą. Ten, kto widział podobiznę Kleopatry zapewne musiałby pomyśleć, że Cezar miał (jakby to ładnie ująć) głód kobiety… Kleopatra miała długi nos, wystające kości policzkowe i wcale nie grzeszyła urodą, ale za to była urodzonym politykiem, genialnym przywódcą, potrafiła rozkochać w sobie tych, na których jej zależało. Kleopatra wraca na tron u boku kolejnego brata, tym razem Ptolemeusza XIV. Nie zważając na swój stan cywilny (zresztą jej mąż miał około 10 lat, więc można ją rozgrzeszyć), udaje się w około 2-miesięczną wyprawę po Nilu z cesarzem. Wtedy właśnie zachodzi z nim w ciążę i rodzi syna o imieniu Ptolemeusz XV Cezarion. Cezar uznaje dziecko jako swoje i wyjeżdża do Rzymu, by tam przygotować powitanie Kleopatrze, pozostawia ją jednak pod opieką legionów. Jak fatalnie kończy się dla Cezara przybycie do wiecznego miasta jego kochanki z dzieckiem wiemy z historii. Cezar pewnego pięknego dnia na schodach wiodących do senatu otrzymuje ogrom ciosów, z czego tylko jeden jest śmiertelny. Po zasztyletowaniu Juliusza, Kleopatra w pośpiechu wyjeżdża z Rzymu po to, by przypomnieć o sobie jego mieszkańcom po pewnym czasie. Czasem powrotu do pamięci Rzymian jest romans z Markiem Antoniuszem. Spotykają się po raz pierwszy w 42 roku p.n.e. w Tarsie. Antoniusz zostaje oczarowany przez Kleopatrze na tyle skutecznie, że zostawia dla niej swoją żonę w Rzymie. Oktawia, żona Marka, nie bacząc na zdrady i poniżenie jej przez męża, wyruszyła w podróż do Egiptu. Gdy dotarła do Aten otrzymała list od męża, by tam na niego poczekała. Cóż, mąż nigdy do niej nie dotarł, dlatego że Kleopatra użyła wszelkich możliwych środków, by zapobiec spotkaniu małżonków. Brat Oktawii, Oktawian, mścił się na Marku Antoniuszu za znieważenie siostry i ścigał go póty, póki ten nie spotkał się z nim na polu walki. Antoniusz zbiegł z pola bitwy, po pewnym czasie popełnił samobójstwo. Kleopatra, cóż, pojmana przez Oktawiana wiedziała, ze ten zakuje ją w kajdany i pociągnie za swoim wozem przez ulice Rzymu, a takiej hańby znieść nie mogła, nie ona, nie Królowa Królów.
I tak oto 12 sierpnia 30 roku p.n.e., skończyła się epoka niepodległego Egiptu, a skończyły ją żmije ukryte w koszu z figami, a ta, która pozwoliła tę historię zakończyć miała 39 lat…

Źródło:

HIEROGLIFY

Hieroglify – najwcześniejszy rodzaj pisma Starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego.

W piśmie hieroglificznym występują 3 rodzaje znaków:

- znaki fonetyczne
- znaki ideograficzne
- determinatywy

Określenie „hieroglify” stosowane jest także w stosunku do innych rodzajów pisma piktograficznego, używanego przez m.in. Azteków i Majów.

W egipskim piśmie hieroglificznym dany znak mógł pełnić jedną z trzech funkcji zależnie od kontekstu. Jednoznacznymi symbolami były tylko znaki reprezentujące bóstwa.

Obecnie nie jest nam znany dokładny sposób wymowy hieroglifów, ponieważ jest to język wymarły. Jedynie przypuszczamy wartości fonetyczne, które ustalono na podobieństwo języka koptyjskiego, a także bazując na greckich podaniach.

W języku egipskim wyróżnia się 5 faz historycznych:

- język staroegipski (datowany na lata 3180-2240 p.n.e.) – niekiedy osobno ujmuje się jezyk tekstów piramid
- język średnioegipski lub egipski klasyczny (2240-1990 p.n.e. do czasów XVIII dynastii)
- język nowoegipski (1573-715 p.n.e.)
- język demotyczny (od XXVI dynastii)
- język koptyjski (od okresu rzymskiego) – zachowany w liturgii ortodoksyjnego kościoła koptyjskiego

- archaiczny język egipski (okres wczesno dynastyczny)

Na przestrzeni wieków język egipski był zapisywany w swych różnych fazach pism: hieroglificznym, hieratycznym i demotycznym oraz zmodyfikowanym alfabetem greckim.

Sztuka pisania i czytania u starożytnych Egipcjan należała do rzadkości. Do osób mogących poszczycić się znajomością pisma należeli głównie przedstawiciele kapłaństwa, a także faraonowie, a to dlatego że byli kapłanami. Pisać umiała także znaczna część wyższych urzędników państwowych oraz arystokracji, która często na drodze swej kariery pełniła funkcje podobne do kapłańskich.
Skomplikowana budowa pisma i wielość jego odmian stwarzały barierę dla powszechnej alfabetyzacji i zarazem potrzebę kształcenia zawodowych pisarzy. Istniały jednak wśród hieroglifów znaki piktograficzne, oznaczające codzienne pojęcia, niezmienne we wszystkich epokach, powtarzane jako emblematy, zrozumiałe dla wszystkich.

Kształceniem przyszłych pisarzy zajmowali się nauczyciele zatrudnieni na dworze królewskim lub u możnowładców, urzędnicy pracujący w biurach i urzędach.

Nauka oraz praca pisarska była pracą rzemieślniczą, nastawioną bardziej na odtwarzanie niż tworzenie. Własna inicjatywa pisarza była niemile widziana. Zawód ten cieszył się dużym szacunkiem, o czym może świadczyć fakt, iż już od okresu starego państwa dostojnicy, a nawet synowie królewscy, zlecali wykonywanie swych portretów według kanonu skryby.

Pisarze egipscy wykonywali swą pracę, jak wiadomo np. dzięki zachowanym rzeźbom i malowanym wizerunkom pisarzy, siedząc „po turecku”. Używali drewnianych paletek, przypominających współczesne piórniki. Paletka taka miała specjalne zagłębienia na tusz, czarny i czerwony, niekiedy też na inne kolory. Pośrodku paletki, w specjalnym rowku, który bywał zamykany przesuwaną pokrywką, trzymali pędzelki za pomocą, których pisali. W III w. p.n.e. zaczęto pisać wprowadzonymi przez greków piórkami. Tak wyposażone drewniane paletki noszono w specjalnych woreczkach.